موجود در کتابخانه تخصصی علوم حدیث
نویسنده سلامت، شیوا
موضوع-
راهنمای مکان کتاب-
نوع منبعپایان نامه
تاریخ تولید2020-12-05
دانشکدهعلوم حدیث
رشته تحصیلیعلوم حدیث گرایش نهج البلاغه
سال تحصیل1391
چکیدهچیستی معنای زندگی در نهج‌البلاغه مساله‌ای است که یافتن آن، نیازمند فهم درست حیات معنوی است. زوایا و حدود این حیات، عوامل سلبی و ایجابی تحقق آن و آثار اعمال آن در عملکردها ونقش پذیری‌ها از جمله موضوعاتی هستند که بررسی آن‌ها لازمه درک زندگی به سبک و معنای نهج‌البلاغه است. در بررسی این موارد، از شیوه توصیفی و بعضا توصیفی - تحلیلی استفاده شده است. در منطق نهج‌البلاغه زندگی نه تنها معنادار بلکه غنیمت‌ترین فرصتی است که هر انسانی در اختیار دارد. زندگی در نهج‌البلاغه بر سه مبنای خدا، انسان و معاد شکل می‌گیرد و با دمیدن روح حیات معنوی در کالبد جسم روزمره آن معنا پیدا می‌کند.اصولا مساله معنای حیات، زمانی اهمیت می‌یابد که انسان‌هابا نگاه انتقادی به فعالیت‌های هدفمندشان بنگرند. آن‌ها در حقیقت در جستجوی میزان یا مقیاسی هستند که بتواند توجیه‌گر این همه تلاش و شتاب باشد. معناجویی- خصوصا در نهج‌البلاغه- پاسخی لازم و کافی است در زدودن رنج‌های آدمی، تا آن‌جا که تحقق حداقلی آن، در سطحی‌ترین لایه‌های فکری و رفتاری، اثری بارز و ستودنی در کیفیت زندگی ها خواهد داشت؛ چرا که از منظر نهج‌البلاغه هدف، زندگی را ارزشمند می کند و در این راستا هرچه هدف گذاری‌ها دقیق‌تر، والاتر و غایت‌مدارتر باشند، زندگی ارزشمندتر و حیات علمی، به کارکردی که نهج‌البلاغه برای انسان قائل شده است، نزدیک‌تر خواهد شد. زندگی در آیین نهج‌البلاغه، مملو از شادکامی، کامیابی و عشق ورزی است. حیات در قاموس علی(ع)، تجلی بهشت موعود در اکنون است و آرامش، ناچیزترین دستاورد این حیات برای تمام بشریت است
کلیدواژه ها -
