موجود در کتابخانه تخصصی علوم حدیث
نویسنده خوش خاضع، سمیه
موضوع-
راهنمای مکان کتاب-
نوع منبعپایان نامه
تاریخ تولید2020-12-02
دانشگاهقرآن و حدیث - پردیس تهران
رشته تحصیلیعلوم حدیث گرایش تفسیری
سال تحصیل1392
چکیدهسنت، مهم‌ترین و کارآمدترین عامل تفسیر قرآن کریم است. پس از کتاب الله و تفسیر قرآن به قرآن، عالمان و مفسران از کهن‌ترین روزگاران بر پایه هدایت‌های قرآنی و آموزه‌های نبوی در تفسیر قرآن، به ص‌سنت╗ مراجعه می‌کردند. تحلیل و گزارش چگونگی تعامل مفسران با سنت در تفسیر قرآن می‌تواند ابعاد مهمی از تلاش‌های عالمان را نشان دهد. علامه بلاغی&در جایگاه مفسری بزرگ و مدافعی بی‌بدیل در دفاع از شریعت در تفسیر آیات الهی، از سنت بیش‌ترین بهره را برده است. در این پژوهش پس از نگاهی گذرا به زندگانی مؤلف، از حجیت خبر واحد در تفسیر با رویکردهای مختلف سخن رفته است، آنگاه تعامل علامه بلاغی & است با سنت در تفسیر آیات و سنجش آن با تفسیرالمیزان. ابتدا کاربرد روایات در تفسیر ص‌آلاء الرحمن╗ تحلیل شده است و سپس تعامل مؤلف با روایات بلحاظ محتوایی مانند تأیید مصادیق با روایات، تبیین و استعمال لفظ در بیش از یک معنا، وجوه معنایی، کشف تعارضها و تفاوتها، همه و همه با بهره‌گیری از روایات. فصل سوم، تعامل علامه با روایات در ساختار متنی، مضون روایت، نقد اسانید، تأیید و تعاضد روایات با یکدیگر و... است. کلید واژه: قرآن، سنت، خبر واحد، تفسیر، بلاغی، المیزان
کلیدواژه ها -
